மனம் திறந்து சொல்லியிருக்கலாம் மடிந்த வார்த்தைகள் உயிர் பெற்றிருந்தால்
சிதறி விழும் நினைவுத்துளிகளில் உன் முகம் தேடினேன்.. அலட்சியங்களை அடுக்கி வைத்திருந்த உன் கண்கள் மட்டும் தென்பட்டது..
என் கனவுகளில் குவிந்திருப்பவளே
என் விழித்திரையில் உன் பிம்பத்தை வைத்துத் தைத்தாற்போல் நான் பார்க்கும் இடமெல்லாம் உன் உருவத்தைத்தான் உணர்கிறேன் …
மௌனங்களின் பரிமாற்றங்கள் தான் நமக்குள்…
கருங்கூந்தல் அசைய வந்த பூங்குயிலே.. என் மனப்பந்தல் சரிந்து போனதெங்கே...
புத்தாண்டு பரிசாக உனக்கு என்ன தரலாம் என யோசித்தது என் மனம்..
தா..
உன்னை உணரும்முன் காதலை உணர்ந்தேன் ராசாத்தி..
உனக்காகத்தான் உலகில் விழுந்தேன்...
என் கவிதைகளின் வார்த்தைகள் நீ
உனக்கு அவ்வளவாக கவிதைகள் பிடிப்பதில்லை
உன் நிழல்களை சேகரித்தவன் நான்...
என்னை விட்டுத்தான் நீ விலகினாய்.. என் நினைவுகளை விட்டு அல்ல...
பசுமரத்து ஆணியாய் பதிந்து போன என் பழைய நினைவுகள்...
மௌனங்களின் பரிமாற்றங்கள் தான் நமக்குள்…
தூரமாகப் போய்விட்டாய்...!
என்னில் மூழ்கி என்னையெடுத்து எனக்குத் தந்தவள் நீ...!
மரங்களின் கீழ் இலைமுகிலின் மழையில் நனையும் பொழுது உன் ஞாபகம்...!