உன் நிழலையாவது எனக்கு தா

உனக்கு இதயம்
இருப்பதாக நான் நினைக்கவில்லை.
அதை செதுக்கித்தானே
இதழ்கள் செய்து கொண்டாய்.

பூக்களை அவ்வளவாக
விரும்புவதில்லை நான்
உன்னை விரும்பியதற்கு
கிடைத்த தண்டனையே போதும்.

மழைக்கு இதம்,
உன் நினைவால் கொதிக்கும்
என் இதயம்.










என் வெளிச்சங்களை
வேண்டுமானால் எடுத்துக்கொள்
உன் நிழலையாவது எனக்கு தா.

கண்ணில் ஏன் காதலே இல்லை

காதலுக்கு கண் இல்லை
என்றுதானே சொன்னார்கள்.
உன் கண்ணில் ஏன்
காதலே இல்லை?

மழை பெய்து முடிந்தபின்
எழுமே மண்வாசனை?
அப்படித்தான்
உலகம் உறங்கிய பிறகு
என்னிலிருந்து எழுந்துகொள்கிறது
உன் நினைவுகள்.

பல சமயங்களில்
கவிதை எழுதிகொண்டிருப்பேன்
உன் பார்வையைபோல.

சில சமயங்களில் சிந்தித்துகொண்டிருப்பேன்
உன் சிரிப்பைபோல

அடிக்கடி அழுதுகொண்டிருப்பேன்
உன் அலட்சியத்தைபோல




உன்னை காதலிக்க
ஆரம்பித்ததிலிருந்து
தூக்கத்தில் கனவுகள் வருவதில்லை.
விழித்திருக்கும்போதுதான்
எத்தனை கனவு?






நாளுக்கு நாள்
நான் எடை குறைந்து வருகிறேன்.
ஏன் அன்பே
நீ சரியாக சாப்பிடுவதில்லையா?

நான் பார்க்காதபோது எப்படி இருப்பாய் நீ

நான் பார்க்கும் போதெல்லாம்
அழகாக இருக்கிறாயே
நான் பார்க்காதபோது
எப்படி இருப்பாய் நீ?

நீ அவிழ்த்து போட்டிருக்கும்

ஆடைகளின் அழகு

நீ அணிந்து இருக்கும்

ஆடைகளில் ஏனோ இருப்பதில்லை

.

ஒரு நாள் கனவில் 

நீ அழுதாய்?

விடிந்து பார்த்தேன்

என் கண்கள் ஈரம் கசிந்திருந்தன